Χρειάστηκαν 34 σύνοδοι κορυφής από την έναρξη της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, πολύωρα σκληρά παζάρια, φθηνές συναλλαγές, εκβιασμοί και δύο θορυβώδεις αποτυχίες μέσα σε μόλις τέσσερα 24ωρα για να τεθεί εκ νέου το ερώτημα που....


πάει η Ευρώπη και μέχρι που μπορούν να το φτάσουν η Γερμανία και η Άγκελα Μέρκελ. Εύλογο είναι επίσης το ερώτημα, όπως αναφέρει το Έθνος, αν είναι μόνο οι γερμανικές εκλογές που υποχρεώνουν την κ. Μέρκελ να επιλέξει αυτή την άτολμη και αντιφατική πολιτική, ή πρόκειται για μια γενικότερη στρατηγική επιλογή του Βερολίνου, ώστε μέσα από τη λιτότητα και την επιβολή της δημοσιονομικής πειθαρχίας να επιτύχει την προώθηση της γερμανικής επιρροής σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Σε μια νέα Pax Germanica που θα επιβληθεί όχι με τα όπλα του Μπίσμαρκ αλλά με τα δάνεια που υπογράφει για τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης ο κ. Σόιμπλε.

Η Γερμανία πάντως δείχνει αποφασισμένη να παίξει σκληρά το παιχνίδι και δεν θέλει να αφήσει κανένα περιθώριο επιλογής. Ευρώπη με τα καλούπια της Γερμανίας, ή καθόλου Ευρώπη. Και, πάντως, Ευρώπη χωρίς γερμανικά χρήματα.

Η αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά πάντως των Γερμανών δεν εξαντλείται μόνο στο ελληνικό πρόβλημα. Ήταν ενδεικτική η στάση του Βερολίνου στο θέμα του προϋπολογισμού, όπου η κ. Μέρκελ επιδιώκει πλέον και θεσμικά να επιβάλει τις πολιτικές λιτότητας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης με τον δραστικό περιορισμό του κοινοτικού προϋπολογισμού και την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των κονδυλίων για την έρευνα και την καινοτομία, που συνήθως ευνοούν τις πιο αδύναμες οικονομικά χώρες.