ΛΑΟΣ, η πονηρή αλεπού!
Η ανοδική πορεία κομμάτων σαν το ΛΑΟΣ, ειδικά στην συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο, είναι χωρίς δεύτερη σκέψη ένα απαράδεκτο και ντροπιαστικό γεγονός. Μένω άφωνος όταν συχνά πυκνά βρίσκομαι σε δημόσιους χώρους, σε μικράσυνοικιακά μαγαζιά, σε νοσοκομεία, ακόμα και μέσα σε ΤΑΞΙ και πάντα θα υπάρχουνκάποιοι που θα υμνούν τον ακροδεξιό ηγέτη αυτού του θλιβερού κόμματος. Η επικινδυνότητα της ύπαρξης τέτοιων ακραίων, αδίστακτων πολιτικών δυνάμεων,είναι μεγαλύτερη απ όσο φαίνεται.Από το πουθενά, ως μία σχεδόν ποδοσφαιρικού τύπου αντίδραση, σε όσα συμβαίνουν σε αυτό που- καταχρηστικά έστω- καλούμε ελληνική κοινωνία,σχηματίστηκε ένας ισχυρός ιστός, μια ολόκληρη στρατιά από «Ελληνάρες», οιοποίοι έχουν βαλθεί να «εκκαθαρίσουν» τον τόπο από τους μετανάστες, ναενδυναμώσουν το ελληνικό πατροπαράδοτο ελληνορθόδοξο στοιχείο και να αναδείξουν το «τίποτα» ως πολιτική θέση και τάση. Η τραγικότερη παράμετρος όλων αυτών είναι η στάση μερίδας του τύπου, που αντίνα επισημαίνει την αστειότητα αυτού του κατά φαντασία πολιτικού εγχειρήματος, αναζητά τον κ,. Καρατζαφέρη και τις τοποθετήσεις του επί παντός επιστητού,εκφυλίζοντας εν τέλει κάθε ίχνος σοβαρότητας και αξιοπρέπειας απέναντι στους πολίτες.
Το ΛΑΟΣ, σαν πονηρή αλεπού, κατάφερε να ισχυροποιήσει τη εκλογική του οντότητα, παρεισφρέοντας σε κοινωνικές ομάδες, οι οποίες αρέσκονται ακόμα να φαντασιώνονται την Ελλάδα ως την πιο αδικημένη χώρα του πλανήτη, μια χώραπου πρέπει να επικυρώσει τη μοναδικότητά της χορεύοντας τσάμικα και πετώντας έξω από το συνοριακό της πλαίσιο οτιδήποτε μη ελληνικό. Είναι ώρα νομίζω να τελειώνουμε μια και καλή με όλα αυτά…
