Είσαι ωραίος...

"Πριν λίγες ώρες πηγα να πάρω το μετρό από το Σταθμό του Συντάγματος για να επιστρέψω σπίτι μου. Είχα συγκεκριμένες δουλειές στο κέντρο στις οποίες έπρεπε να πάω παρά το ότι με πονάει το γόνατό μου - πράγμα που με κάνει να κουτσαίνω λίγο και να δυσκολεύομαι με τα σκαλοπάτια. Στο μετρό λοιπόν αποφάσισα να...

χρησιμοποιήσω τον ανελκυστήρα μιας και είχα κουράσει το γόνατό μου αρκετά και άρχιζα να το νιώθω αυτό. Ο ανελκυστήρας στο μετρό του Συντάγματος για τους συρμούς με κατεύθυνση το αεροδρόμιο δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Ρώτησα μια υπάλληλο και ευγενικά μου υπέδειξε την κολώνα από την οποία έπρεπε να στρίψω δεξιά. Πράγματι προχώρησα προς τα εκεί. Ο ανελκυστήρας απέχει περί τα 20 μετρά από τη στροφή. Εκεί, στον ανελκυστήρα, έμπαινε ένας από τους συνανθρώπους μας - αυτούς που αποκαλούμε άτομο με ειδικές ικανότητες.

Να μην πλατειάσω παραπάνω. Ο τυπάκος αν και πάτησε το κουμπί για να πάει εκεί που ήθελε μόλις με είδε να πηγαίνω σιγά σιγά ψιλοκουτσένοντας (και χωρίς να του κάνω κάνένα σήμα να με περιμένει γιατί δεν θα ήθελα να τον καθυστερήσω) άρχισε να πατά με αγωνία το κουμπί για να μην κλείσει η πόρτα. Χαμογελώντας πήγα με όσο πιο γρήγορο βήμα προς τα εκεί (είμαι και 1.90 και οπότε δεν άργησα να φτάσω).

Τελικά το τσακάλι είχε καταφέρει και την κράτησε. Με περίμενε. Τον ευχαρίστησα λέγοντας "είσαι ωραίος" - όπως αυθόρμητα μου βγήκε μια από τις ατάκες που συχνά λέμε με φιλικό τόνο στον ευρύτερο κοινωνικό μου κύκλο.

Δεν θέλω με αφορμή αυτό που έγινε ούτε να πω διάφορες μεγαλοστομίες, ούτε να αδράξω την ευκαιρία για ανέξοδες ηθικολογίες.

Θέλω απλά και μέσα από την καρδιά μου να ξαναπώ στον τυπάκο "ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ..."