Κατάθλιψη και εργασιακό περιβάλλον

Ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές στη Γερμανία διαπίστωσαν ότι έχουν αυξηθεί αισθητά τα κρούσματα κατάθλιψης, καθώς και ψυχικών ασθενειών οι οποίες σχετίζονται με τις συνθήκες στο χώρο εργασίας.

Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), οι επιστήμονες ζητούν πλέον να αντιμετωπίζονται τα κρούσματα αυτά ως περιστατικά ενός.. σοβαρού κοινωνικού προβλήματος.

Σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων ασθενειών, τόσο από τον κοινωνικό περίγυρο, όσο και από τους ίδιους τους ασθενείς ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανών Ψυχοθεραπευτών (ΕΓΨ), Ράινερ Ρίχτερ, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις για τα όσα διαδραματίζονται στους χώρους εργασίας. Επίσης, διαπίστωσε πως ο στιγματισμός της κατάθλιψης υποχωρεί αλλά και ότι το φαινόμενο δεν έχει εξαλειφθεί.

«Οδηγεί περισσότερους - είπε - στο να το αποδέχονται πλέον όταν ο ψυχοθεραπευτής ή ο γιατρός τους λέει ότι έχουν κατάθλιψη. Έχουν βελτιωθεί και οι ικανότητες των γιατρών στη διάγνωση ψυχασθενειών. Έχουμε όμως σαφή δείγματα ότι τα περιστατικά των ψυχικά ασθενών έχουν αυξηθεί εξαιτίας των συνθηκών στο χώρο της εργασίας, κυρίως στον τομέα της παροχής υπηρεσιών».

Είναι χαρακτηριστικό ότι - σύμφωνα με τους ειδικούς - το 11% των απουσιών από την εργασία οφείλονται πλέον σε ψυχικές ασθένειες. Γι' αυτές η δικαιολογημένη ιατρικά απουσία έχει σημαντικό κόστος, διότι διαρκεί περισσότερο - κατά μέσο όρο περίπου τρεις εβδομάδες - σε σχέση με τις συνηθισμένες αρρώστιες που εμφανίζουν οι εργαζόμενοι.

«Μόνο για την κατάθλιψη», πρόσθεσε ο κ. Ρίχτερ, «δίνουμε περίπου 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για θεραπεία ασθενών. Και σε αυτά δε συμπεριλαμβάνεται το κόστος της απουσίας από τη θέση εργασίας. Υπολογίζεται ότι σε κάθε καταθλιπτικό αναλογούν 4.000 ευρώ το χρόνο. Πρόκειται για τεράστια ποσά, χωρίς καν να υπολογιστούν οι οικονομικές ζημιές από την περιορισμένη απόδοση στην εργασία».

Ο Ράινερ Ρίχτερ επικαλέστηκε την έννοια της «αλλοτρίωσης» - την ανέπτυξε ο Καρλ Μαρξ - και τόνισε ότι τη χρειαζόμαστε, ώστε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά φαινόμενα. Διότι, όπως είπε, εάν με τη βιομηχανική παραγωγή ο άνθρωπος χάνει τη φυσική του σχέση με το τελικό προϊόν που παράγεται, η απώλεια αυτή στους τομείς της παροχής υπηρεσιών εντείνεται ακόμα περισσότερο.

Για το λόγο αυτό, ο κ. Ρίχτερ ζήτησε μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων αλλά και ενίσχυση της δημιουργικότητας. «Δεν είναι ουτοπικό», πρόσθεσε, καθώς και στη βιομηχανική παραγωγική διαδικασία έχουμε αλλάξει πάρα πολλά, όταν πλέον συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν πράγματα που προκαλούν ασθένειες, που επιβαρύνουν τους ανθρώπους».