Καταγγελία για σχολείο της επαρχίας

Είμαι 26 χρονών και δουλεύω δύο χρόνια ως αναπληρώτρια καθηγήτρια. Όπως πέρυσι έτσι και φέτος είμαι επιτηρήτρια στις πανελλήνιες. Πέρυσι βρισκόμουν σε μεγάλο αστικό κέντρο και φέτος είμαι σε μια κωμόπολη κάπου στην επαρχία.

Το θέμα μου είναι ότι στην επαρχία και μάλλον στα χωρία της επαρχίας, για να το θέσω καλύτερα, λειτουργούν με το σκεπτικό εύνοιας και ειδικής μεταχείρισης ως προς όλα τα θέματα.

Η ένσταση μου βρίσκεται όμως ως προς τις Πανελλήνιες. Έχω βγεί από τα ρούχα μου, με το πόσο απροκάλυπτα τα παιδιά ανταλλάσσουν απαντήσεις, και το έχουν τόσο βέβαιο ότι θα... αντιγράφουν. Κάνω παρατηρήσεις και οι ντόπιοι συνάδελφοι με ακυρώνουν, μου λένε χαλάρωσε δεν έγινε και τίποτα, δεν είσαι μάνα και δεν καταλαβαίνεις (μέσα στην τάξη και μπροστά στα παιδιά).

Νιώθω η κακία της υπόθεσης αλλά δεν είναι αλήθεια. Μπορώ να καταλάβω το άγχος των παιδιών, προσπαθώ να είμαι όσο απαρατήρητη γίνεται στην αίθουσα για να μην ενοχλώ αλλά όταν βλέπω την αδικία βγαίνω εκτός εαυτού. Όλοι έχουμε περάσει από το στάδιο πανελληνίων, όλοι έχουμε δώσει εξετάσεις και όλοι έχουμε απογοητευτεί γιατί δεν ξέραμε τα θέματα ή χαρήκαμε γιατί τα γνωρίζαμε. Δηλαδή τι μήνυμα περνάμε στα παιδιά? Αντιγράψτε και κλέψτε απαντήσεις γιατί έτσι θα πάτε μπροστά?? "
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ