Που θα κολυμπήσετε φέτος; Πισίνα ή θάλασσα;

Που θα κολυμπήσετε φέτος; Πισίνα ή θάλασσα; Η κάθε μία έχει τις χάρες και τα μειονεκτήματά της, αλλά σε κάθε περίπτωση καλοκαίρι χωρίς βουτιές στο νερό δεν γίνεται! Για να σας βοηθήσουμε να διαλέξετε, ζητήσαμε από τη δερματολόγο Κατερίνα Λαμπρινοπούλου και τον προσωπικό γυμναστή Μανώλη Παιδάκη να μας πουν τις διαφορές μεταξύ τους και τι να προσέχουμε για να τις απολαμβάνουμε με ασφάλεια.

Όποιος κι αν είναι ο προορισμός σας για εφέτος, όση μικρή ή μεγάλη διάρκεια κι αν έχουν οι διακοπές σας, οι βουτιές στο νερό είναι στο πρόγραμμα. Τι γίνεται, όμως, όταν βρίσκεται κανείς σε ένα μεγάλο, παραθαλάσσιο ξενοδοχείο; Να προτιμήσει την πισίνα ή να απολαύσει τη θάλασσα; Η απάντηση, εξαρτάται από.. τα κριτήρια της επιλογής.

* Αν φοβάστε ότι το νερό της πισίνας είναι μολυσμένο και αυτό της θάλασσας πιο καθαρό, ξανασκεφθείτε το. «Οι πισίνες των μεγάλων ξενοδοχείων υπόκεινται σε συχνούς ελέγχους και το νερό τους είναι καθαρό, ενώ πολλές έχουν χλωριωμένο νερό – και το χλώριο προστίθεται ως απολυμαντικό. Συνεπώς, είναι απίθανο να μολυνθεί κανείς από το νερό», απαντά η κυρία Λαμπρινοπούλου. «Εκεί όπου μπορεί να μολυνθεί είναι στις πισίνες των σπιτιών, όπου το νερό δεν ελέγχεται σχεδόν ποτέ».

Σε μελέτες που έχουν γίνει έχει διαπιστωθεί ότι με την σωστή χλωρίωση του νερού δεν αναπτύσσονται μύκητες ούτε άλλοι μικροοργανισμοί που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μολύνσεις, κατά την κυρία Λαμπρινοπούλου. Αντιθέτως, σε μικρές και κλειστές παραλίες, όπου μαζεύεται πολύς κόσμος, συχνά-πυκνά εντοπίζονται παθογόνοι μικροοργανισμοί – χώρια η ρύπανση της θάλασσας, η οποία σπανίως είναι εμφανής με το μάτι.

* Αν ανησυχείτε για το χλώριο, πρέπει να ξέρετε πως ξηραίνει το δέρμα και μπορεί να επιδεινώσει κάποιες δερματίτιδες (κυρίως την ατοπική δερματίτιδα). Αν, όμως, φροντίσετε αμέσως μόλις βγείτε από το νερό και πριν καθίσετε για ηλιοθεραπεία, να κάνετε ντους και να αλείψετε το δέρμα σας με μια λιπαρή αντηλιακή (ή με μια καλή ενυδατική, εάν δεν πρόκειται να επιστρέψετε στον ήλιο), η ξηροδερμία προλαμβάνεται. Η συμβουλή αυτή είναι ιδιαιτέρως σημαντική όχι μόνον για όσους παρουσιάζουν δερματίτιδα, αλλά γενικά για όσους έχουν πολύ ξηρό δέρμα και εμφανίζουν εκζέματα.

Ωστόσο, και το θαλασσινό νερό ξεραίνει το δέρμα, γι’ αυτό είναι εντελώς λάθος η άποψη «μένω με το αλάτι για να ψηθεί το δέρμα μου». «Όποιος βγαίνει από τη θάλασσα, πρέπει να κάνει ντους», δηλώνει κατηγορηματικά η κυρία Λαμπρινοπούλου. Συμπληρώνει ωστόσο ότι το θαλασσινό νερό έχει ένα πρόσθετο όφελος: ασκεί αναπλαστική δράση στο δέρμα, οπότε συμβάλλει στην ταχύτερη επούλωση μικροτραυμάτων αλλά και της ακμής (σε συνδυασμό βέβαια με τον ήλιο).

* Αν το θέμα σας είναι η υγιεινή των ποδιών, απαραίτητο είναι να μην περπατάτε ποτέ ξυπόλητοι στους χώρους γύρω από τις πισίνες, διότι «μπορεί να πάθει κανείς μυκητίαση ή, κυρίως, μυρμηγκιά στα πόδια του, εάν περπατάει ξυπόλητος».

Η ίδια όμως συμβουλή ισχύει και για την παραλία. «Κανονικά δεν πρέπει να περπατάμε ξυπόλητοι στην άμμο, διότι μπορεί να πάθουμε διάφορες μυκητιάσεις και ιώσεις, από τους μύκητες και τους ιούς που έχουν “αφήσει” άλλοι άνθρωποι και ζώα, αλλά και από μύκητες που φυσιολογικά υπάρχουν στο έδαφος», λέει η κυρία Λαμπρινοπούλου. «Επειδή, όμως, αυτό είναι δύσκολο, τουλάχιστον ας αποφεύγουμε να καθόμαστε στην άμμο, παρεκτός κι αν βάλουμε πρώτα ψάθα και μετά πετσέτα. Για τον ίδιο λόγο δεν πρέπει να καθόμαστε ούτε στην άμμο της ακροθαλασσιάς».

Ας σημειωθεί ότι πιο επιρρεπείς στις μυκητιάσεις ιδίως των νυχιών (επιστημονικά λέγονται ονυχομυκητιάσεις) είναι οι γυναίκες που κάνουν πεντικιούρ και προτιμούν να είναι στρογγυλεμένα τα νύχια των ποδιών τους. Και αυτό, διότι «για να γίνουν στρογγυλά τα νύχια, λιμάρονται από πάνω και στο πλάι, με συνέπεια να μην έχουν την προστασία που πρέπει».

* Αν αναρωτιέστε που γυμνάζεται καλύτερα το σώμα, σε γλυκό ή σε αλμυρό νερό, την απάντηση δίνει η πλευστικότητα, η οποία δημιουργεί μέσα στο νερό πιέσεις στους μυς γι’ αυτό και τους γυμνάζει, κατά τον κ. Παιδάκη.

«Η θάλασσα λόγω άνωσης και αλατιού αυξάνει την πλευστικότητα, που σημαίνει ότι κάνει την άσκηση λίγο ευκολότερη», εξηγεί. «Εάν κάποιος είναι αγύμναστος και έχει κάποιο μικρό πρόβλημα που δεν του επιτρέπει άλλες ασκήσεις (όπως λόγω οσφυαλγίας ή σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα που δεν επιτρέπουν την άμεση εκγύμναση με αντιστάσεις) έχει στη θάλασσα τον ιδανικό χώρο να γυμναστεί».

Επειδή η θάλασσα ασκεί μικρότερες αντιστάσεις στο σώμα, μπορεί κανείς να γυμναστεί εύκολα σε αυτήν – αρκεί να βρίσκεται σε σημείο όπου θα μπορέσει να πατήσει τα πόδια του κάτω, εάν κουραστεί, για να κάνει διάλειμμα.

Το μειονέκτημά της είναι ότι δεν υπάρχει ασφαλής και μετρημένη διαδρομή - δηλαδή «μπορεί να πεταχτεί κάποιος μπροστά στον κολυμβητή, ενώ δεν μπορεί να υπολογίσει τα μέτρα που διανύει», προσθέτει.

Η πισίνα, αντιθέτως, παρέχει την ασφάλεια της μετρημένης απόστασης και του τυποποιημένου τρόπου γυμναστικής, από την άλλη όμως είναι βαθιά και πρέπει να κρατηθεί κανείς από το διαχωριστικό σκοινί του διαδρόμου (αν είναι αθλητική) ή να πάει στα πλάγια για να κάνει διάλειμμα.

Επειδή εξάλλου η πλευστικότητά της είναι μειωμένη όταν είναι γεμάτη με γλυκό νερό (άρα οι αντιστάσεις του νερού στο σώμα μεγαλύτερες), όσοι δεν έχουν αρκετά καλές κολυμβητικές ικανότητες δυσκολεύονται να την απολαύσουν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επειδή το κολύμπι σε αυτήν είναι πιο απαιτητικό, γυμνάζει καλύτερα το σώμα. Σε αυτό συντείνει το γεγονός ότι δεν μπορεί κανείς να μείνει ακίνητος σε μια πισίνα γεμάτη γλυκό νερό (θα βουλιάξει) και έτσι οι λουόμενοι είναι υποχρεωμένοι να κινούνται όλη την ώρα από την στιγμή που θα μπουν στο νερό έως ότου βγουν. Στην θάλασσα, αντιθέτως, εάν κουραστούν, ξαπλώνουν ανάσκελα και μένουν ακίνητοι.

Στα πλεονεκτήματα, τέλος, της πισίνας προστίθεται το γεγονός ότι μπορεί κανείς να κάνει και… μασάζ: επειδή το νερό της πισίνας ανακυκλώνεται, «μπορούμε να πάμε κοντά στους πίδακες και να κάνουμε υδρομασάζ που είναι πολύ καλό μέσον αποκατάστασης για τους μυς, και είναι σαν ένα έμπειρο χέρι μασέρ να χαλαρώνει και να ξεκουράζει τους μυς», καταλήγει ο κ. Παιδάκης.
tanea