Σχετικά με το Mundial αστέγων

Τις προάλλες η Μηχανή του Χρόνου είχε αφιέρωμα στο Mundial Αστέγων. Μια διοργάνωση που όπως προδίδει και το όνομά της ανάφερετε στους αστέγους όλου του κόσμου αλλά και σε ανθρώπους που βρίσκονται σε αποτοξίνωση από τα ναρκωτικά και άλλες τέτοιες καταστάσεις. Η χώρα μας έχει και αυτή αντιπροσωπευτικό group που "πέταξε" στη Δανία για να συμμετάσχει.

Στην ομάδα αυτή έπαιζαν παιδιά ηλικίας 20-25 που είχαν κατορθώσει να ανέβουν το γολγοθά των ναρκωτικών και να απεξαρτητοποιηθούν αλλά και ξένοι και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Άνθρωποι που συμμετείχαν όχι βέβαια για το τρόπαιο αλλά για αυτό που αντιπροσωπεύει.

Άνθρωποι που για πολλούς από μας αποτελούν απλά ένα φαινόμενο της εποχής. Παιδιά που διώχτηκαν από το σπίτι τους όταν οι γονείς τους έμαθαν πως είναι χρήστες, ή αλλοδαποί που ζουν απολύτως νόμιμα στη χώρα μας αλλά παρόλα αυτά δε βρήκαν εδώ αυτό που.. περίμεναν...

Από την άλλη, στα υπόλοιπα κανάλια γίνεται λόγος για τις διάφορες Τζούλιες και τους διάσημους, για τους οποίους βέβαια μέχρι και ο τελευταίος Έλληνας γνωρίζει τα πάντα σε σημείο που απορεί κανείς αν είναι συγγενείς ή "κολλητάρια". Διάσημοι που έκαναν τα πάντα για να αναδείξουν τη μηδενική τους προσωπικότητα και εμείς τους επικροτούμε γι' αυτό είτε εκούσια είτε ακούσια. Παρόλα αυτά αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά της ηλικίας μας και πολλοί από μας ευελπιστούν μια μέρα να γίνουν ένας "φελλός" όπως είναι αυτοί. Και γιατί???? Γιατί αν και φελλός δυστυχώς στη δική μας εποχή οι φελλοί είναι αυτοί που επιπλέουν...

Και ρωτάω λοιπόν τα νέα παιδιά αλλά και όλους τους άλλους, μαζί και τον εαυτό μου, πως είναι δυνατόν να αναδεικνύνουμε τέτοια άτομα και με την εμμονή που μας "φυτεύουν" οι εκπομπές που ασχολούνται μαζί τους να αγνοούμε προσπάθειες πραγματικά υπεράνθρωπες από ανθρώπους τους οποίους η σημερινή κοινωνία του εύκολου χρήματος τους έχει αφήσει να βουλιάζουν όλο και περισσότερο ο καθένας στα προβλήματά του.

Πως γίνεται ένας άνθρωπος που πουλάει ακόμα την ψυχή της μάνας του για λίγη προβολή να έχει περισσότερη αξία από έναν άστεγο που δίνει νόημα στη ζωή του μέσα από το ποδόσφαιρο ή από ένα 19χρονο παιδί που κατάφερε να βγάλει τα ναρκωτικά από τη ζωή του ,να σταθεί τα πόδια του και να κατορθώσει να βρίσκεται στη θέση να μπορεί να ζήσει ξανά και να παίξει ποδόσφαιρο.

Προσωπικότητες που όντως έχουν να μας μάθουν κάτι, που αξίζουν το θαυμασμό μας. Κι όμως είναι άνθρωποι του περιθωρίου που ενώ έχουν κατακτήσει το πρώτο μετάλλιο στη ζωή εξακολουθούν να αγνοούνται επιδεικτικά. Αγνοείται η αξιοπρέπειά τους που είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτών των σκουπιδιών που βλέπουμε κάθε μέρα.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο σε όλους αυτούς που συμμετείχαν στο σκοπό αυτό και στην εκπομπή που αποφάσισε να το προβάλλει. Μπράβο σε όλους!
Και περαστικά σε εμάς!
pliroforiodotis