Είναι φρικτό να μην ξέρεις ποιός είσαι

Σκεφτείτε για μια στιγμή ότι από σήμερα δε θα θυμάστε ούτε ποιοι είστε, ούτε από πού είστε ούτε κανέναν από τους συγγενείς σας. Εφιαλτικό σίγουρα, ακόμη και για το σκεφθεί κανείς. Για τον Μπέντζαμιν Κάιλ από τη Σαβάννα, όμως, είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Ο 60χρονος Μπέντζαμαν Κάιλ μπορεί να θυμηθεί τι είχε για δείπνο την προηγούμενη εβδομάδα αλλά δε μπορεί να θυμηθεί την οικογένεια του, τους γονείς του ή το σχολείο που πήγε μικρός.

«Είναι μια αφόρητη κατάσταση. Σαν να έχεις κάτι έτοιμο να το πεις, στη γλώσσα σου που λέμε, και να μη σου βγαίνει. Ξέρεις ότι είναι εκεί αλλά δε μπορείς να το θυμηθείς» τόνισε ο κ. Κάιλ σε.. τηλεφωνική συνέντευξη.

Η ζωή του Μπέντζαμαν Κάιλ πήρε μια αναπάντεχη τροπή το πρωί της 31 Αυγ. Του 2004 όταν οι μάνατζερ του εστιατορίου φαστ-φουντ «Burger King» τον εντόπισαν γυμνό στο έδαφος δίπλα στον κάδο σκουπιδιών του καταστήματος.

«Ήταν γυμνός, είχε δαγκωματιές από κόκκινα μυρμήγκια, φαινόταν χτυπημένος και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Από τότε δεν έχει καμία μνήμη για την ζωή που έχει ζήσει» σημείωσε ο Μπιλ Κιρκόνελ, αστυνομικός του FBI.

«Οι νοσοκόμες δεν ήξεραν πώς να με αποκαλέσουν και μετά από αρκετά αστεία ονόματα, μου έδωσαν το όνομα Μπέντζαμαν. Το Κάιλ το επέλεξα μόνος μου, ήταν το πρώτο όνομα που μου ήρθε» σημείωσε ο ίδιος χωρίς να μπορεί να θυμηθεί το πραγματικό του όνομα.

Αφού μεταφέρθηκε σε πέντε διαφορετικά νοσοκομεία και μπήκε σε καθεστώς ειδικής αγωγής αρκετές φορές προκειμένου να βοηθηθεί, ο κ. Κάιλ δηλώνει ότι κάποιες ελάχιστες αναμνήσεις έχουν έρθει από το πουθενά στο μυαλό του, όπως «η ημερομηνία γέννησης μου, στις 29 Αυγ. 1948. Δεν θυμάμαι όμως ούτε που γεννήθηκα ούτε κάποια άλλη λεπτομέρεια».

Έχοντας εξεταστεί από αρκετούς ψυχολόγους, οι περισσότεροι αποφάνθηκαν ότι ο κ. Κάιλ πάσχει από μια πολύ σπάνια και περίεργη αμνησία η οποία δημιουργεί ανικανότητα στην επανάκτηση μνήμης από το παρελθόν. Δεν έλειψαν, πάντως, και κάποιες προτάσεις από ψυχολόγους ότι ίσως να πρόκειται για μια γνωστή αλλά σπάνια περίπτωση επίσης που ο εγκέφαλος αντιδρά σε μια φριχτή εμπειρία με το να διαγράψει εντελώς το παρελθόν.

Τι δηλώνει ο ίδιος; «Όταν η αστυνομία μου πήρε τα δακτυλικά αποτυπώματα μήπως και βρουν φάκελο για μένα και άρα και την ταυτότητα μου, φοβήθηκα ότι θα μου αποκαλύψουν ότι είμαι κανένας μανιακός δολοφόνος ή κάτι σχετικό».

Σήμερα, ο ίδιος συνεχίζοντας τον αγώνα να αποκτήσει μια ταυτότητα μέσα στην ανωνυμία του πλήθους, στηρίζεται αποκλειστικά στη βοήθεια των άλλων και της Κοινωνικής Πρόνοιας για να επιβιώσει: «Δεν έχω χρήματα, δε μπορώ να οδηγήσω και φυσικά δε μπορώ να βρω δουλειά. Ποιος θα προσλάβει κάποιον που δεν έχει ταυτότητα; Είναι ένας εφιάλτης» δηλώνει ο κ. Κάιλ…