Μοντέλο Ταϊβάν για την Ελλάδα...
Το οριστικό τέλος του μεταπολιτευτικού
οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, το οποίο στηριζόταν στον υπερτροφικό κρατικό τομέα και στη διαρκή διεύρυνση του δημοσίου χρέους, σηματοδοτούν η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και οι νέες περικοπές απολαβών στις ΔΕΚΟ, οι οποίες αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο της Πέμπτης.
Οι σχετικοί νόμοι που θα κατατεθούν στη Βουλή την προσεχή εβδομάδα και θα ψηφιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αναμένεται να προκαλέσουν άγνωστης έκτασης....
κοινωνικές αντιδράσεις,αφού θα αποτελέσουν τη βάση για την «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή την καθολική μείωση αποδοχών των εργαζομένων!
O Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου αναγνωρίζουν ότι το «δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων» για το οποίο μίλησε ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων κ. Ολι Ρεν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ξεκίνησε ορμητικά με κεντρικό χαρακτηριστικό την «εσωτερική υποτίμηση» . Διάχυτη όμως είναι η ανησυχία ότι μέσα σε ένα κλίμα φόβου και απαισιοδοξίας η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων είναι τόσο ισχνή και η αυτοπεποίθηση των επιχειρηματιών τόσο κλονισμένη ώστε να προβάλλει ο κίνδυνος μιας πλήρους κατάρρευσης των προσδοκιών.
Δραστική μείωση μισθών
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής», η «θεραπευτική αγωγή» των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα βρισκόταν τον Μάιο ψηλά στην ατζέντα της τρόικας. Οι εμπειρογνώμονες απέσυραν το σχετικό αίτημα προσωρινά κυρίως γιατί διαπίστωσαν ότι το «σκληρό Ασφαλιστικό» και οι μειώσεις αποδοχών στον δημόσιο τομέα δεν ήταν δυνατόν να «περάσουν» σε κλίμα γενικευμένης κοινωνικής ανασφάλειας.
Η τρόικα όμως, καθώς και ορισμένοι υπουργοί με σημαντικές οικονομικές γνώσεις και ελάχιστες αυταπάτες, είχαν αντιληφθεί ότι μόλις ξεκίνησε το μεγάλο οικονομικό πείραμα ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας χωρίς το όπλο της υποτίμησης του νομίσματος. Τρόικα και υπουργοί στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους ομολογούσαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν τα ελληνικά προϊόντα και οι υπηρεσίες ελκυστικά στο εξωτερικό (και στους τουρίστες από το εξωτερικό) είναι η μείωση της τιμής τους, είτε μέσα από την υποτίμηση του νομίσματος είτε μέσα από τη μείωση των απολαβών εκείνων που τα παράγουν. Με την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, η μοναδική διαθέσιμη επιλογή είναι η δεύτερη. Ουδείς όμως μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η επιλογή αυτή θα δυναμώσει ή θα σκοτώσει τον «έλληνα ασθενή».
Ασιατική κουζίνα στην οικονομία
«Το θετικό που μπορούμε να δούμε» , λέει προς «Το Βήμα της Κυριακής» ανώτατη κυβερνητική πηγή, «είναι ότι η οικονομία θα επιστρέψει σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης στο δεύτερο εξάμηνο του 2011». Η επιστροφή της ανάπτυξης αναμένεται ότι θα επέλθει γιατί η χαμηλή αγοραστική δύναμη θα πλήξει τις εισαγωγές, το μειωμένο εργατικό κόστος θα τονώσει τις εξαγωγές, το τουριστικό προϊόν θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό και η προσέλκυση νέων επενδύσεων ολοένα και δυναμικότερη. Σε γενικές γραμμές αυτή η συνταγή προσιδιάζει στο «μοντέλο Ταϊβάν» και γενικώς στο «ασιατικό μοντέλο», όπως εφαρμόζεται στην Κίνα, στο Βιετνάμ, στη Μαλαισία ή στην Ινδονησία, όπου η ισχνή αγοραστική δύναμη καθηλώνει την εσωτερική ζήτηση και οι χαμηλοί μισθοί στηρίζουν το τουριστικό προϊόν (π.χ. τα ανταγωνιστικά πακέτα διακοπών στο Πουκέτ...) και την παραγωγή αγαθών προς εξαγωγή.
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ
Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι η μεταμόσχευση του «μοντέλου Ταϊβάν» σε μια ευρωπαϊκή χώρα είναι πρακτικώς αδύνατη. Το ξένο μόσχευμα μπορεί να απορριφθεί για τρεις λόγους: πρώτον,οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες ανατρέποντας κάθε οικονομικό προγραμματισμό. Δεύτερον,η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η συνακόλουθη καθίζηση των τιμών της γης θα αυξήσει περαιτέρω τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το τραπεζικό σύστημα μπορεί να «παγώσει» με αποτέλεσμα την πλήρη ακινητοποίηση του μηχανισμού ανακύκλωσης των δανείων,κάτι που αν συμβεί μπορεί να «ροκανίσει» τα όποια οφέλη των επιχειρήσεων από τη μείωση των μισθών.
Τρίτον,η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η περαιτέρω καθίζηση της εσωτερικής ζήτησης μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση των εσόδων από φόρους με αποτέλεσμα για να επιτευχθεί ο στόχος του προϋπολογισμού να καταστεί αναπόφευκτη η λήψη νέων έκτακτων μέτρων περιστολής των μισθών και των συντάξεων.
Σύντομα λοιπόν θα κριθεί στην Ελλάδα η απάντηση στο ερώτημα αν η εσωτερική υποτίμηση είναι πράγματι υποκατάστατο της νομισματικής υποτίμησης ή αν η νομισματική υποτίμηση δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τίποτα. Ο πρώτος σταθμός για την εξαγωγή συμπερασμάτων τοποθετείται στον Μάρτιο του 2011, όταν σύμφωνα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο η κυβέρνηση,ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, οφείλει να ανακοινώσει πρόσθετα μέτρα ύψους 5% του ΑΕΠ (περίπου 15 δισ.ευρώ) για την τριετία 2012-2014.
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
BHMA.
