Ο νόμος του Λυντς...
Αυτή τη φορά δεν ήταν κουκουλοφόροι. Οι καθωσπρέπει πολίτες που είναι δίπλα μας και ξαφνικά εξεγείρονται, ήταν.
Αν φορούσαν κουκούλες το θέμα θα έκλεινε εύκολα μ΄ένα -κατά τα συνήθη- κηρυγματάτι κατά των (εχθρών της τάξης και της ασφάλειας) γνωστών αγνώστων, του Ντερμπεντέρη και των παραθυράτων ομοτέχνων του.
Αυτοί που πήραν στα χέρια τους το νόμο του Λυντς είχαν ακάλυπτα τα πρόσωπά τους. Δεν τους ένοιαζε αν εκείνη την ώρα τους κατέγραφαν με κάμερες και...
φωτογραφικές μηχανές.
Ξαφνικά ξεχείλισε η οργή τους. Όποιος πολιτικός και να΄ταν δίπλα τους, το ίδιο θα΄καναν. Έτυχε να' ναι ο Χατζηδάκης. Ο αστός τώρα που του κόβουν τα πόδια, μέσα στο θυμό, τη ζάλη και το άγχος του γίνεται επιθετικός. Και απρόβλεπτος.
Κάποτε έβριζε και πέταγε γιαούρτια. Τώρα βαράει με το πρόσωπο του εκτεθειμένο στις κάμερες.
Όποιο πολιτικό τύχει και δει μπροστά ή δίπλα του. Σήμερα έτυχε να' ναι ο Χατζηδάκης..
