"Σήμερα ένοιωσα στο πετσί μου, τη ματαιότητα των αγώνων που δίνουμε μια χούφτα άνθρωποι, για να στηρίξουμε τα δικαιώματα των ζώων, εναντίον όχι μόνο της αδιαφορίας και της αναλγησίας του κράτους, αλλά και των ίδιων των φιλόζωων, των δήθεν, που..


χτυπιούνται ανταλλάσσοντας δεκάδες μηνύματα αγανάκτησης στο διαδίκτυο, που καλούν τους υπόλοιπους φιλόζωους σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, που κριτικάρουν πολλές φορές ανεύθυνα, που έχουν γνώμη και άποψη για όλα, ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ, ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ.

Είναι πολύ εύκολο να... διαδηλώνεις από τον υπολογιστή σου, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να αφήνεις τη ζεστασιά του κρεβατιού σου και να τρέχεις πρωινιάτικα στα όρη και στα βουνά, για να διαδηλώσεις για 10 πλάσματα που σφάδαζαν μέχρι να ξεψυχήσουν, από φρικτούς πόνους, στον χώρο που ήταν το σπίτι τους, μπροστά στα μάτια των παιδιών, που ήταν οι φίλοι τους, μέσα στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης.

17 ΑΤΟΜΑ ήμασταν όλοι κι όλοι. Μετά από τόση κινητοποίηση, από τόσα μηνύματα αγανάκτησης, που κατέκλυσαν το διαδίκτυο. 17 ΑΤΟΜΑ στέκονταν μέσα στη παγωνιά, γραφικές φιγούρες, που αυτή η ίδια η εικόνα τους, διαδήλωνε και πιστοποιούσε την ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ουσιαστικής φιλοζωικής συνείδησης και υπευθυνότητας.

Αυτή είναι η δύναμη των ενεργών φιλόζωων, όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση, αλλά και σε πολλές άλλες που έχω παρευρεθεί. Μια χούφτα ανθρώπων που διαδηλώνουν, όποτε καλούνται και χαρακτηρίζονται γραφικοί.

Λυπάμαι πάρα πολύ. Έτσι όμως δεν κερδίζονται οι αγώνες. Δεν μπορείς να διαδηλώσεις, να διαμαρτυρηθείς και να σε πάρουν στα σοβαρά, όταν δεν παρουσιάζεις ισχύ. Με παρουσία 17 ατόμων, το μόνο που κερδίζεις είναι το σαρδόνιο χαμόγελο του δημάρχου της περιοχής, που εμφανίστηκε μηχανόβιος με συνεπιβάτη αξιωματούχο (!) της Αστυνομίας και τα συγκαταβατικά μειδιάματα των περαστικών, που προσπερνούσαν βιαστικά πηγαίνοντας στη δενδροφύτευση της Πεντέλης. “Eντάξει, μωρέ. 10 σκύλοι λιγότεροι. Και τι έγινε;”"

Λυδία Ψιλοβίκου