Το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας είχε κεντρίσει τη φαντασία πριν ακόμα συσταθεί: οι παρουσίες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, της «Χρυσής Αυγής», αλλά και του Ηλία Ψινάκη, έδειχναν να εγγυώνται συναρπαστικές συνεδριάσεις. Κανείς δεν θα περίμενε, όμως, να εκδηλωθεί η πρώτη του κρίση ως «κρίση συνασπισμού» στην πλειοψηφούσα παράταξη. Η συνεδρίαση της 21ης Φεβρουαρίου, στην οποία το σχέδιο απόφασης του δημάρχου δεν συγκέντρωσε πλειοψηφία, δημιούργησε εύλογα ερωτήματα για τη συνοχή της δημοτικής παράταξης του Γ. Καμίνη και τις αντοχές της στις προκλήσεις που την....






περιμένουν: την κατάρτιση προϋπολογισμού, το μέλλον 3.500 συμβασιούχων, τη διπλή ανάπλαση, που θα συζητηθεί σε συμβούλιο εντός Μαρτίου. Το ετερόκλητο του συνασπισμού που στήριζε τον κ. Καμίνη ήταν γνωστό: προτάθηκε, άλλωστε, από τη Δημοκρατική Αριστερά και στηρίχθηκε στην πορεία από το ΠΑΣΟΚ, τους Οικολόγους και τη Δράση. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι «παρόντες» στην επίμαχη ψηφοφορία προέρχονταν από το κόμμα που τον πρότεινε, τη Δ.Α.

Ο δήμαρχος, πάντως, είχε αντιληφθεί την ανάγκη για μεγαλύτερη συνοχή. Την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου, παρουσίασε στους δημοτικούς του συμβούλους ως συντονιστή τον Θ. Τσίκα, στέλεχος της Ιπποκράτους, με καταβολές όμως στον ΣΥΝ και την ΑΕΚΑ του Ν. Μπίστη. Την ημέρα εκείνη έμαθε και ότι η Ελένη Πορτάλιου, η επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμαζόταν να καταθέσει σχέδιο ψηφίσματος που θα ζητούσε τη νομιμοποίηση των μεταναστών απεργών πείνας.

Σχέδιο απόφασης
Ο κ. Καμίνης είχε τοποθετηθεί –και στην προεκλογική περίοδο– κατά της λογικής της γενικής νομιμοποίησης των μεταναστών. Πέρα από αυτό, δεν θεωρεί ότι η αποστολή του Δήμου εξαντλείται στο να εκδίδει ψηφίσματα. Επιδίωξε, λοιπόν, μια απόφαση που θα τον εξουσιοδοτούσε να απευθύνει έκκληση στους 300 να σταματήσουν την απεργία τους και στη συνέχεια να αναλάβει πρωτοβουλία διαμεσολάβησης με την κυβέρνηση. Το σχέδιο της απόφασης παρουσιάστηκε στους δημοτικούς συμβούλους της παράταξης Καμίνη σε σύσκεψη που προηγήθηκε του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκεί, ο αντιδήμαρχος κ. Γ. Αναγνωστόπουλος ζήτησε να προστεθεί στο σχέδιο απόφασης και έκκληση στην κυβέρνηση να κάνει διάλογο με τους μετανάστες, κάτι που αποδέχθηκε ο κ. Καμίνης.
Το θέμα των μεταναστών - απεργών πείνας συζητήθηκε εκτός ημερησίας διάταξης, σε μια συνεδρίαση που φορτίστηκε συναισθηματικά εξαρχής από την παρουσία και την παρέμβαση του καταβεβλημένου απεργού πείνας Ρασίντ Οφρίκ. Οταν ο δήμαρχος παρουσίασε το σχέδιο απόφασης, από την αριστερή αντιπολίτευση (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Ανταρσύα) υπήρξε μια θύελλα κατακραυγής κατά της πλειοψηφίας με το επιχείρημα ότι αρνείται το δικαίωμα στην απεργία (έστω κι αν η απεργία πείνας είναι κάτι διαφορετικό).

Στελέχη της παράταξης Καμίνη θεωρούν ότι αυτή η πίεση, η συναισθηματική φόρτιση και η ελαφρά τη καρδία πεποίθηση ότι η απόφαση θα «περάσει» ήταν οι κύριες αιτίες που έξι σύμβουλοι της πλειοψηφίας ψήφισαν «παρών». Πλην του Γ. Αναγνωστόπουλου (ΠΑΣΟΚ), οι άλλοι 5 (Φ. Προβατάς, Νέλλη Παπαχελά, Μαρία Κουβέλη, Ρέα Γαλανάκη και Αννα Χατζηγιαννάκη) ήταν στελέχη ή πρόσκεινταν στη Δ.Α.

Οταν έγινε αντιληπτό ότι η απόφαση «δεν πέρασε», το Δημοτικό Συμβούλιο πάγωσε. Ο κ. Αναγνωστόπουλος σηκώθηκε αμέσως και έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του δημάρχου. Ο κ. Καμίνης την έκανε αποδεκτή. Ομως, ο κ. Αναγνωστόπουλος ήταν αντιδήμαρχος, ο ένας από τους τρεις που είχαν ψηφίσει «παρών». Οταν η παραίτησή του έγινε αποδεκτή, ο κ. Προβατάς υπέβαλε τη δική του και τον ακολούθησε η κ. Παπαχελά. Μετά τη συνεδρίαση, οι παραιτήσεις ζητήθηκαν και γραπτώς από το γραφείο του δημάρχου.

Αυτό που συνέβη, πάντως, δεν εξηγείται μόνο από τη συναισθηματική φόρτιση. Στην Πλατεία Κοτζιά, αλλά και στην Ιπποκράτους, θεωρούν ότι η «έκρηξη» του κ. Αναγνωστόπουλου εξηγείται από τον παρορμητικό χαρακτήρα του. Με τον κ. Προβατά τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα: ήταν ο εμπνευστής της υποψηφιότητας Καμίνη και το δεξί του χέρι στην προεκλογική εκστρατεία. Μετά τις εκλογές, όμως, οι σχέσεις τους φαίνεται ότι ψυχράνθηκαν.
Ρεπορτάζ : Παναγής Γαλιατσάτος
(από την Καθημερινή της Κυριακής)