Είναι η γυναίκα που αποτέλεσε το σύμβολο της καταστροφής του τσουνάμι στην Ιαπωνία. Η Γιούκο Σουγκιμότο, η κοπέλα με την κουβέρτα πάνω στα συντρίμμια στο χωριό Ισινομάκι, δηλώνει έναν χρόνο μετά ότι όλα έχουν αλλάξει στη ζωή της και ότι....





έχει πάρει σημαντικά μαθήματα. Η φωτογραφία της που έκανε τον γύρο του κόσμου τραβήχτηκε στις 7.00 το πρωί της 13ης Μαρτίου του 2011 από τον Ταντάσι Οκούμπο για την εφημερίδα «Yomiuri Shimbun», όταν η Γιούκο κοίταζε προς το νηπιαγωγείο όπου είχε στείλει τον γιο της, τον Ράιτο. Το νηπιαγωγείο ήταν καλυμμένο ώς τη μέση από τα νερά και τις λάσπες που είχε αφήσει το τσουνάμι.

«Εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι οι πιθανότητες το παιδί μου να ζει ήταν 50-50. Κάποιοι μου είπαν ότι τα παιδιά του νηπιαγωγείου είχαν διασωθεί, αλλά κάποιοι άλλοι υποστήριζαν ότι είδαν όλα τα παιδιά να τα παρασέρνει το τσουνάμι» θυμάται.

Ο σεισμός και το τσουνάμι τη βρήκαν στην επιχείρησή της στο Ισινομάκι, να σερβίρει καφέδες. Ετρεξε προς το νηπιαγωγείο, αλλά την πρόλαβαν τα νερά του τσουνάμι. Πέρασε τη νύχτα στο αυτοκίνητό της.

Την επόμενη μέρα, αφού βρήκε τον σύζυγό της, άρχισαν να ψάχνουν τον γιο τους. Μετά από δύο μέρες ενημερώθηκαν ότι τα παιδιά είχαν διασωθεί από τον στρατό και πήγε στο νοσοκομείο όπου τα είχαν.

«Οταν είδα τον Ράιτο στη γωνία του δωματίου, έβαλα τα κλάματα και δεν μπορούσα πλέον να δω τίποτα» θυμάται με έντονη συγκίνηση η Σουγκιμότο. Τον αγκάλιασε και άρχισε να πιάνει όλο του το σώμα για να βεβαιωθεί ότι είναι καλά. Τον μύρισε για να βεβαιωθεί ότι είναι το δικό της παιδί!

Σχεδόν έναν χρόνο μετά την καταστροφή, η Σουγκιμότο περπατάει στους δρόμους της πόλης της που έχει καθαριστεί από τα συντρίμμια, κρατώντας χαμογελαστή από το χέρι τον γιο της.

Το χαμόγελό της αυτό δεν σημαίνειι ότι η ζωή της έχει αποκατασταθεί, αλλά ότι είναι ευγνώμων που την έχει. Το σπίτι που έχτισε μαζί με τον άνδρα της πριν από τέσσερα χρόνια πλημμύρισε από τα νερά του τσουνάμι που κατέστρεψαν όλα τα υπάρχοντά της.

Ζει στο ενοίκιο, ενώ από το σπίτι της έχει... απομείνει μόνο τη δόση του δανείου, ύψους 310.000 δολαρίων, το οποίο πήρε για να το κατασκευάσει. Και πάλι όμως, δεν δυσανασχετεί, ενώ έχει μάθει να εκτιμά περισσότερο την κάθε μέρα που ζει.

«Τώρα, κάθε μέρα είναι πολύτιμη για μένα. Συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος που περνάω με την οικογένειά μου είναι το σημαντικότερο πράγμα» δηλώνει η 29χρονη που πριν από την καταστροφή συνήθιζε να δουλεύει ακόμη και στις αργίες για μια... καλύτερη ζωή. Τώρα, θέλει να ζει με λιγότερα, σε ένα μικρό σπίτι που να είναι μακριά από τον ωκεανό που παλιά αγαπούσε, αλλά τώρα την τρομάζει...
Espressonews.gr