Ως κάλπικο κι εκβιαστικό αντι­μετωπίζει το ΚΚΕ το νέο «προ­εκλογικό» δίλημμα «κυβέρνη­ση μνημονίου ή χάος» και επιτίθεται στο επιχείρημα ότι το κριτήριο της ψήφου πρέπει να είναι η διακυβέρνηση της χώρας και δη η «αποτελεσματική» διακυβέρνηση, όπως την εννοούν τα κόμματα του....





μνημονίου. Όπως έχει διαφανεί και από τη ρη­τορική των Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ αλλά και των μίντια, επισημαίνει η ηγεσία του ΚΚΕ, με τον όρο «αποτελεσματική», υπονο­είται η πλήρης υλοποίηση των μνημο­νίων. Και τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις ως γνωστόν δεν επιδέχο­νται επαναδιαπραγμάτευση, τονίζει επανειλημμένα τις τελευταίες ημέρες η Αλέκα Παπαρήγα, ασκώντας ταυτό­χρονα κριτική τόσο προς τον Σαμαρά όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Περισσός έχει εδώ και καιρό μιλή­σει για το ζήτημα της εξουσίας της ερ­γατικής τάξης, η οποία είναι στρατηγι­κός του στόχος και δη πρώτης γραμμής ακόμη και στις παρούσες συνθήκες της επιβολής των μνημονίων και των δανει­ακών συμβάσεων και της πολιτικής που τις συνοδεύουν. Για το ΚΚΕ δεν υφίστα­ται «έκτακτη κατάσταση», αντιθέτως, σύμφωνα με την ανάλυσή του, η οξυμμένη αντεργατική επίθεση είναι νομο­τελειακή στις καπιταλιστικές συνθήκες και μάλιστα σε περίοδο βαθιάς κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. «Την τρόικα τη νομιμοποιεί η υπογραφή στο Μάαστριχτ και η δήλωση ότι ό,τι και να γίνει θα μείνουμε εντός Ε.Ε.» σημείωνε η γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ στη συγκέντρω­ση στο Σύνταγμα την περασμένη Τρίτη.

Η θέση του κόμματος για τις προσε­χείς εκλογές που κωδικοποιήθηκε με το σλόγκαν «ισχυρό ΚΚΕ – αδύ­ναμη κυβέρνηση» έτυχε της υποδοχής αρνητικών και ειρωνικών σχολίων στη βάση του σκεπτι­κού ότι δεν είναι δυ­νατόν ένα κοινοβουλευ­τικό κόμμα να μη διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία. Το ΚΚΕ όμως απαντά άλλο «διακυβέρνηση» μέσα σε καπι­ταλιστικές συνθήκες παραγωγής και άλ­λο εξουσία της εργατικής τάξης (και όχι του ΚΚΕ).

Μάλιστα, η Αλέκα Παπαρήγα για να υποστηρίξει τη θέση του ΚΚΕ, είπε πριν από λίγες μέρες ότι, αν οι εκλογές μπο­ρούσαν να οδηγήσουν σε φιλολαϊκή κυβέρνηση ή εξουσία, «θα είχε καταρ­γηθεί προ πολλού το γενικό εκλογικό δικαίωμα» ή τα αστικά κόμματα «θα εί­χαν πάρει τα μέτρα τους την άλλη μέρα για ανατροπή του εκλογικού αποτελέ­σματος». Παρέπεμψε δε στην ανάδει­ξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολί­τευση στις εκλογές του ’58, γεγονός που, όπως είπε, ακολουθήθηκε από τις εκλογές βίας και νοθείας το ’61.

Αυταπάτη

Όμως, δεδομένου ότι υπάρχει κάλ­πη στον ορίζοντα, η ηγετική ομάδα του Περισσού καλείται να πείσει το ευρύτε­ρο ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται – ζητώντας όχι μόνο συνειδητή ψήφο, αλλά και ψήφο διαμαρτυρίας ή και ρή­ξης με το αστικό σύστημα - ότι χωρίς ευρεία αναδιάταξη των συσχετισμών υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, η διέξοδος με αλλαγή κυ­βέρνησης είναι μια «αυταπάτη».

Σύμφωνα με την Αλέκα Παπαρήγα σε πρόσφατη ομιλία της, στις ερχόμε­νες εκλογές το να προκύψει μια αδύ­ναμη κυβέρνηση είναι ένα θετικό βήμα διότι «από το να έχεις μια κυβέρνηση που να είναι σταθερή» και «που παίρ­νει αντιλαϊκά μέτρα» είναι προτιμό­τερο «να έχεις μια κυβέρνηση που να φοβάται να τα πάρει. Να είναι μια αδύ­ναμη κυβέρνηση». Η θέση αυτή δείχνει ωστόσο να έρχεται σε αντίφαση με την παραπάνω θέση, ότι δηλαδή όποια κυβέρνηση προκύψει, αυτοδύναμη ή συνεργασίας Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, κεντροδε­ξιά ή κεντροαριστερά, θα υλοποιήσει πλήρως τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές και για τα οποία η επαναδια­πραγμάτευση «απαγορεύεται».

Στο μεταξύ, η προ­σπάθεια του Περισσού να περάσει τη θέση του για το κριτήριο της ψήφου δυ­σκολεύει κατά τι από τη ρευστο­ποίηση του πολιτικού σκηνικού, η οποία έχει οδηγήσει σε κατακερ­ματισμό του πολιτικού συστή­ματος και δημιουρ­γία μικρότερων κομμάτων, με αποτέλεσμα το αναμενόμενο «σκόρπισμα» της ψήφου διαμαρτυρίας. Ο προβληματισμός εμφανής στα λόγια της Αλέκας: «Όχι μια από τα ίδια ή να σκορπίσει το πράγμα στα “καινούργια” κόμματα που εμφανίστηκαν, που είναι όλοι παλιοί, σε καινούργια κόμματα. (…) Τώρα ο καθένας παίρνει πέντε βουλευ­τές, δέκα, κάνει ένα κόμμα, όλα τα χρό­νια ήταν μαζί στο ΠΑΣΟΚ, στη Ν.Δ.»…
topontiki.gr