Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 στη Νότια Κορέα όταν έκανε την εμφάνισή του ο όρος «αυτοκτονίες του ΔΝΤ» έως τις έρευνες για την αύξηση των ευρωπαίων αυτοχείρων τη δεκαετία του 2000, οι προτάσεις των ειδικών εστίαζαν στην...





ενίσχυση των ψυχιατρικών υποδομών και στα προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας ως αντίδοτο στο τσουνάμι των αυτοκτονιών.

Στο Λεκανοπέδιο Αθηνών, όπου συναντάται και ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοκτονιών, με τα ποσοστά να μεγαλώνουν κατά 10% κάθε χρόνο από την αρχή της κρίσης και μετά, οι περικοπές σε κλινικές που μπορούν να βοηθήσουν ώστε να μην πάρει το φαινόμενο διαστάσεις επιδημίας φτάνουν το 30%.

Και η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει πάνω από 21%, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια στην Αττική εντοπίζονται τα υψηλότερα ποσοστά στη χώρα.