«Με την ψήφο τους στις 6 Μαΐου οι πολίτες πράγματι απονομιμοποίησαν το δεύτερο μνημόνιο. Εντολή τους όμως είναι η προσπάθεια αλλαγής του σε συνεννόηση με τους εταίρους μας και όχι η άνευ όρων καταγγελία του». Αυτό επεσήμανε απόψε ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας στην απογευματινή συνεδρίαση....






της γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου όπου τόνισε ότι στις 6 Μαΐου ο λαός ψήφισε κατά της λιτότητας, αλλά όχι και κατά της Ευρώπης. «Το δίλημμα μέσα ή έξω απ΄την Ευρώπη έχει ξεπεραστεί», πρόσθεσε. «Η εθνική απομόνωση και η επιστροφή στην κατοχική δραχμή είναι το εφιαλτικό όνειρο κάποιων ιδεοληπτικών -ίσως και η ανομολόγητη επιδίωξη μεμονωμένων συμφερόντων- που βρίσκονται έξω απ' αυτήν την αίθουσα. Δεν βρίσκουν θέση, όμως, σε κανένα πολιτικό λόγο ή πρόγραμμα με σοβαρή απήχηση».

Ο κ. Δασκαλόπουλος εκτίμησε ότι η επανατοποθέτηση του ελληνικού προβλήματος στην Ευρώπη μπορεί να επιτευχθεί, αρκεί να καταθέσουμε στους εταίρους μας δικούς μας ρεαλιστικούς στόχους για την προσαρμογή του μνημονίου και όχι να βάζουμε τυφλά στοιχήματα. «Μπορούμε να πείσουμε, δεν μπορούμε να εκβιάσουμε», είπε χαρακτηριστικά. «Αν θέλουμε να είμαστε συνιδιοκτήτες και όχι ενοικιαστές στην ευρωζώνη, πρέπει να πάψουμε να φερόμαστε σαν απροσάρμοστοι συγκάτοικοι».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ άσκησε σκληρή κριτική στο πολιτικό σύστημα αλλά έκανε και αυτοκριτική για τις ευθύνες του επιχειρηματικού κόσμου.

«Η χρεοκοπία,- είπε - οφείλεται στην κακή πολιτική διαχείριση του δημόσιου τομέα. Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό» και κατηγόρησε τα κόμματα ότι υποτάχθηκαν στους πελάτες τους και έχασαν την κοινωνία. «Την παρέδωσαν στην προπαγάνδα των κατ' επάγγελμα φίλων του λαού. Αυτών που στα πεζοδρόμια και στα τηλεπαράθυρα εκτόξευαν κατάρες και μοίραζαν δωρεάν υποσχέσεις». Και επεσήμανε ότι η ειρηνική επανάσταση που ήταν αναγκαία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας απέτυχε επειδή προσέκρουσε στην αντίσταση που προέβαλαν «τα πελατειακά κυκλώματα, τα κρατικοδίαιτα συμφέροντα, οι κομματικοί στρατοί των βολεμένων».

«Συκοφαντήθηκε – είπε - ως έξωθεν επιβολή και «νέα κατοχή» από τον υπερδεξιό και υπεραριστερό λαϊκισμό. Εφαρμόστηκε κατά τρόπο κοινωνικά άδικο και οικονομικά αποτυχημένο. Υπονομεύθηκε, πολιτικά και ηθικά».

«Στην πράξη, υπογράμμισε, όλοι αποδείχθηκαν αντιμνημονιακοί -ακόμα και τα κόμματα που υπέγραψαν τα δύο μνημόνια. Σε ποιό κόμμα αλήθεια ανήκαν οι εργατοπατέρες που οργάνωναν καταλήψεις και απεργίες ενάντια σε κάθε μέτρο που έθιγε τις συντεχνίες του δημοσίου, σε κάθε απόπειρα να περιοριστεί το ανοικονόμητο κράτος; Σε ποιό κόμμα ανήκαν οι πρόεδροι των κλάδων που αντιστάθηκαν μέχρις εσχάτων στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων τους; Ή, μήπως, ήταν ακομμάτιστοι τεχνοκράτες οι υπουργοί και οι βουλευτές που υπονόμευαν τις διαρθρωτικές αλλαγές, είτε κωλυσιεργώντας είτε ψηφίζοντας νόμους που δεν εφαρμόζονταν;»

Ο κ. Δασκαλόπουλος προειδοποίησε ότι υπάρχει και σήμερα ο κίνδυνος να επιχειρηθεί παλινόρθωση του κομματικού κράτους και του πελατειακού μοντέλου ανάπτυξης, με άλλοθι την αποτυχία του μνημονίου. «Όσο ευδοκιμούν εκείνοι που εμπορεύονται ψευδαισθήσεις και τοκίζουν τη λαϊκή οργή, η Ελλάδα αυτοκαταδικάζεται σε μια πολύ μακριά σκοτεινή διαδρομή -με άδηλη κατάληξη». Δήλωσε ωστόσο αισιόδοξος καθώς η ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα της ελεύθερης οικονομίας και των ανοιχτών αγορών, βάζει συγκεκριμένες προδιαγραφές για την ανάπτυξη και την ευημερία. «Τα όρια αυτά, είπε, η όποια αυριανή κυβέρνηση δεν θα μπορέσει -ακόμη κι αν το ήθελε- να τα αγνοήσει».

Στις ευθύνες των επιχειρηματιών περιέλαβε το ότι «Κάποιοι από εμάς είχαν βολευτεί στο κράτος της εύνοιας, της πελατείας και της συναλλαγής, είχαν γίνει μέρος της κρατικοδίαιτης οικονομίας και μας στιγμάτισαν όλους».

«Ανεχθήκαμε, πρόσθεσε, στην εξουσία πρόσωπα που ποτέ δεν θα προσλαμβάναμε στις επιχειρήσεις μας».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ υπεραμύνθηκε τέλος της πρότασης για δημοψήφισμα που ο ίδιος είχε καταθέσει στην περυσινή γενική συνέλευση. «Μια καθαρή απάντηση του ελληνικού λαού τότε, είπε, θα είχε λύσει τα χέρια όσων πάσχιζαν για να πάμε μπροστά, και θα είχε αφοπλίσει όσους δημαγωγούσαν για να μας κρατήσουν πίσω. Η πρότασή μας έδινε μια τελευταία ευκαιρία στις δύο τότε κυρίαρχες παρατάξεις να διασωθούν, παρέχοντάς τους μια κοινή βάση λαϊκής συναίνεσης και την πολιτική νομιμοποίηση για να κάνουν τις εθνικά αναγκαίες μεγάλες αλλαγές. Αντ' αυτών, όμως, επιβλήθηκαν μέτρα που βάθυναν την κρίση και έφεραν σε απόγνωση τους πολίτες -για να καταλήξουμε έτσι στην κατακερματισμένη και αδιέξοδη ψήφο του Μαΐου».