Οι αριθμοί παραπλανούν, κυρίως όταν πρόκειται για κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπου αποτυπώνονται οι συσχετισμοί δυνάμεων. Η ισχνή πλειοψηφία την οποία απολαμβάνει ο σημερινός πρωθυπουργός από τα μεσάνυκτα και μετά της Τετάρτης δεν μπορεί να καθησυχάζει ούτε...


τους συγκυβερνήτες αλλά ούτε και τους δανειστές. Είναι ξεκάθαρο πως δεν κυβερνά κανείς με διαγραφές, ούτε και με συναλλαγές μεταξύ βουλευτών και κομματικών ηγεσιών της τελευταίας στιγμής σε κάποιο γραφείο της Βουλής. Ούτε είναι δυνατόν η τύχη μιας κυβέρνησης, της οποιασδήποτε κυβέρνησης, να εξαρτάται από τα καπρίτσια ενίοτε της ιστορίας που θέλουν εν τέλει τους «θεατρίνους» της Βουλής να εισπράττουν τα «επικοινωνιακά τους αργύρια», έτσι ώστε να αποκτήσουν -έστω και καθυστερημένα- την έξωθεν καλή μαρτυρία του «αντάρτη».

Είναι επίσης ξεκάθαρο πως καμία κυβέρνηση υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι σε θέση να «διασκεδάσει» τις εντυπώσεις, παίζοντας σε προσομοιωτή τον ρόλο του κυβερνήτη, με 153 ψήφους να έχουν νομιμοποιήσει ένα Πολυνομοσχέδιο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Το Μαξίμου γνωρίζει άριστα πως οι επτά διαγραφές συνοδεύονται και από έναν άγνωστο Χ που ακούει στο όνομα ΔΗΜΑΡ, η πολιτική γραμμή της οποίας κανείς δεν γνωρίζει πώς θα διαμορφωθεί μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Να κυβερνά κανείς με ένα ΠΑΣΟΚ που έχει απολέσει 6 βουλευτές επί συνόλου 33 και με ορισμένους ακόμη που είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν άμεσα την Ιπποκράτους για άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και με μία ΔΗΜΑΡ, η οποία ταλαντεύεται (και θα ταλαντεύεται) ανάμεσα στο πολιτικά εφικτό και το σοσιαλιστικά αποδεκτό, είναι ακροβασία. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, με 126 πλέον βουλευτές και με μία ασύλληπτη σε πυκνότητα χρόνου φθορά, δεν μπορεί να εγγυηθεί στους δανειστές της χώρας πως θα μακροημερεύσει.

Είναι λοιπόν σαφές ότι από τη Δευτέρα το Μαξίμου θα προχωρήσει στο Plan B, ενδεχομένως και Plan C, δεν έχει απολύτως καμία σημασία, όπου ο ανασχηματισμός και ανακαθορισμός της πολιτικής ταυτότητας της Νέας Δημοκρατίας και των κεντρώας προέλευσης συμμάχων της είναι το ζητούμενο, έτσι ώστε να «καθησυχάσει» το κονκλάβιο της Ευρωζώνης.

Οι «θαυματοποιοί», όμως, έχουν μεταναστεύσει και οι «μαθητευόμενοι μάγοι» δεν επαρκούν για να πείσουν τους αυστηρούς κριτές στο Eurogroup.

Τα χθεσινά φαινόμενα εντός Βουλής, που με βαριά καρδιά κανείς θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει και ως εκφυλιστικά, προοιωνίζονται εξελίξεις, ακόμη και πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, αν και εφόσον η ΔΗΜΑΡ επιμείνει στην αμφισημία της και το ΠΑΣΟΚ οδηγηθεί στην αναπόφευκτη για πολλούς αυτοδιάλυσή του.

Μόνο του το Μαξίμου ούτε μπορεί αλλά ούτε και θα μπορέσει, επιχειρώντας με αλχημείες κεντροδεξιού αρραβώνα με κεντροαριστερές βέρες, να ανατάξει το σκηνικό.

Μένει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χθες αναλώθηκε και αυτός σε μία σειρά από επικοινωνιακούς τακτικισμούς, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία των αντιπάλων του, μόνον που η ανατροπή που επικαλείται δεν προωθείται με ενδοκοινοβουλευτικές ίντριγκες και επικοινωνιακές παγίδες.

Η 9η πληγή

Η κατάρρευση της πασοκικής Κεντροαριστεράς δεν εξαντλήθηκε στις διαγραφές των έξι, αλλά κορυφώθηκε το πρωί της Πέμπτης, μετά την εκούσια διαρροή περί ανεξαρτητοποίησης του Μίμη Ανδρουλάκη, αλλά και τη δημοσιοποίηση επιστολής του Ανδρέα Λοβέρδου που ζητεί τη σύγκληση της Κ.Ο., με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τελική ρήξη στο ΠΑΣΟΚ, μεταξύ του σημερινού προέδρου του και των εναπομεινάντων στελεχών, όπως του πρώην υπουργού Υγείας και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όταν μάλιστα ένας τρίτος πόλος, αυτός του Κώστα Σκανδαλίδη, αποτελεί παρελθόν για τη σημερινή Ιπποκράτους. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το Μαξίμου και ο Αντώνης Σαμαράς μπορούν μόνο να ελπίζουν σε μία τελευταία αιμοδοσία από το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου την Κυριακή, κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού. Αμέσως μετά τα μεσάνυκτα της Κυριακής, το Μαξίμου δεν μπορεί να είναι σίγουρο για τίποτα.

Η τραγωδία των 7 διαγραφών

Οι διαφωνούντες είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον κ. Βενιζέλο και να συζητήσουν αναλυτικά τις διαφωνίες τους πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάλεσε στο γραφείο του στη Βουλή την κυρία Άντζελα Γκερέκου, σε μια ύστατη προσπάθεια να τη μεταπείσει. Η κυρία Γκερέκου είχε εκφράσει αντιρρήσεις για μια δευτερεύουσα ρύθμιση, η οποία αφορούσε τους ξεναγούς. Τελικά, απέτυχε.

Ο κ. Μπόλαρης είχε διαχωρίσει εδώ και μέρες τη θέση του από αυτή που εξέφρασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ι. Κουτσούκος, ο οποίος είχε κάνει δημόσια δήλωση για τη στήριξη της προσπάθειας που κάνει το ΠΑΣΟΚ για να βγάλει τη χώρα από την κρίση, και ο κ. Θ. Παραστατίδης καταψήφισαν τα μέτρα. Τέλος, ο κ. Μιχ. Κασσής ακολούθησε την ίδια πορεία.

Το Πολυνομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από 153 βουλευτές, καταψηφίστηκε από 128, ενώ 18 βουλευτές δήλωσαν «παρών». Το ΠΑΣΟΚ μέτρησε 6 απώλειες: τον Κ. Σκανδαλίδη που δεν προσήλθε, τον Γιάννη Κουτσούκο που ψήφισε «παρών», την Άντζελα Γκερέκου η οποία δήλωσε «παρούσα», τον Μάρκο Μπόλαρη που δήλωσε κι αυτός «παρών», καθώς και τους Θεόδωρο Παραστρατίδη και Μιχάλη Κασσή που καταψήφισαν το νομοσχέδιο.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, αμέσως μετά την ψηφοφορία διέγραψε και τους 6 βουλευτές που δεν ακολούθησαν την κομματική γραμμή από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, η οποία πλέον απαριθμεί 27 βουλευτές, από 33 που είχε προηγουμένως. Η ΝΔ μετρά μία απώλεια, τον βουλευτή Κοζάνης Γιώργο Κασαπίδη (παρών), τον οποίο διέγραψε από την Κ.Ο. αμέσως μετά την ψηφοφορία ο πρόεδρος του κόμματος, Αντώνης Σαμαράς.

Συνολικά, 18 βουλευτές δήλωσαν «παρών». Δύο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, η οποία είχε ως κεντρική γραμμή αυτήν την επιλογή, ο Οδυσσέας Βουδούρης και ο Πάρης Μουτσινάς, βουλευτής Μαγνησίας, ψήφισαν «όχι». Οι υπόλοιποι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς ακολούθησαν την κομματική γραμμή.