Επιχορήγηση ή ιδιωτική χορηγία αναζητούν οι υπεύθυνοι της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής για να σωθεί το πιο ιστορικό και παλαιότερο κολυμβητήριο της Αθήνας, που έβαλε λουκέτο εξαιτίας της οικονομικής....


κρίσης και των δραματικών περικοπών στον χώρο του αθλητισμού. Το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο του Ζαππείου κατέβασε... ρολά, λόγω έλλειψης πετρελαίου θέρμανσης, με τον αρμόδιο φορέα να ανακοινώνει στους αθλητές πως δεν διαθέτει τα απαιτούμενα κονδύλια για να γεμίσει με πετρέλαιο τους λέβητες του κολυμβητηρίου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τρόπος θέρμανσης των νερών της πισίνας. Ετσι δεκάδες κολυμβητές κάθε ηλικίας, μεταξύ των οποίων και οι εθνικές ομάδες αντρών και γυναικών, υποχρεώνονται σε… έξωση, αφού είναι αδύνατον να προπονούνται σε παγωμένα νερά.

«Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια, ώστε να τα διαθέσει για την αγορά πετρελαίου που πλέον έχει πολύ υψηλή τιμή, καθώς έχει εξισωθεί με το πετρέλαιο κίνησης» ανέφερε χαρακτηριστικά στην «Espresso» πηγή της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και συμπλήρωσε: «Η μόνη λύση για να παραμείνει ανοιχτή η πισίνα είναι να υπάρξει κάποια επιχορήγηση ή κάποια ιδιωτική χορηγία. Δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν το πρόβλημα θα λυθεί άμεσα. Υπάρχουν κολυμβητήρια στα οποία οι αθλητές πληρώνουν από την τσέπη τους για να βάζουν πετρέλαιο».

Για πισωγύρισμα του ελληνικού αθλητισμού έκανε λόγο με δηλώσεις του στην «Espresso» ο ομοσπονδιακός προπονητής Νίκος Γέμελος που, μεταξύ άλλων, τόνισε χαρακτηριστικά: «Το κλείσιμο του κολυμβητηρίου γυρίζει τον αθλητισμό δεκαετίες πίσω. Σε αυτή την πισίνα δεν προπονούνται μόνο καταξιωμένοι αθλητές αλλά και πολλοί αθλητές μικρής ηλικίας, που αποτελούν το μέλλον του χώρου μας. Είναι κρίμα, κυρίως για τα νέα παιδιά που δεν έχουν προλάβει να ζήσουν μεεγάλες στιγμές και συναντούν συνεχώς δυσκολίες, λόγω κρίσης. Δυστυχώς χωρίς ζεστό νερό δεν γίνεται να υπάρξει πισίνα για προπονήσεις. Ετσι αυτή τη στιγμή οι αθλητές είναι αναγκασμένοι να βρίσκουν καταφύγιο σε άλλα κολυμβητήρια. Εύχομαι να βρεθεί μια λύση, ακόμα και μέσα από μια ιδιωτική χορηγία, ώστε να ανοίξει ξανά το κολυμβητήριο».

Ωστόσο ο ομοσπονδιακός προπονητής δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα σοβαρά προβλήματα που έχει προκαλέσει η οικονομική ύφεση αναφέροντας: «Είναι λίγο οξύμωρο να μιλάμε για μια πισίνα που κλείνει, όταν δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν εργασία, που δεν μπορούν να βρουν φάρμακα, που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό και παλεύουν για να επιβιώσουν. Δεν μπορούμε να μιλάμε για πισίνες και ζεστά νερά, όταν υπάρχουν συμπολίτες μας που δεν έχουν να αγοράσουν μια φραντζόλα ψωμί…»


Τα βασιλικά εγκαίνια

Οι εργασίες για την κατασκευή της πρώτης ελληνικής πισίνας Ολυμπιακών διαστάσεων ολοκληρώθηκαν στις αρχές του 1940, επί κυβερνήσεως Μεταξά, ενώ στις 8 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς πραγματοποιήθηκε η μεγαλοπρεπής γιορτή εγκαινίων του χώρου, που έγινε γνωστός και ως Εθνικό Κολυμβητήριο. Οπως ήταν αναμενόμενο, η επίσημη παρουσίαση του πρώτου και μοναδικού Ολυμπιακού κολυμβητηρίου στην Ελλάδα αποτέλεσε μεγάλο γεγονός, που προβλήθηκε δεόντως από τις εφημερίδες και τα λιγοστά μέσα της εποχής. Στα εγκαίνια, που είχαν βασιλική αίγλη, έδωσαν το παρών ακόμη και ο βασιλιάς Γεώργιος, συνοδευόμενος από την πριγκίπισσα Αικατερίνη. Μάλιστα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, αφού ξεναγήθηκαν στους χώρους της πισίνας από τους υπευθύνους, προχώρησαν σε επιθεώρηση δεκάδων κολυμβητών από αθλητικά σωματεία της εποχής, οι οποίοι στη θέα του βασιλιά στάθηκαν παρατεταγμένοι και σε στάση στρατιωτικής προσοχής. Είναι χαρακτηριστικό πω [Ο βασιλιάς Γεώργιος, συνοδευόμενος από την πριγκίπισσα Αικατερίνη, επιθεωρεί τους κολυμβητές των αθλητικών σωματείων στα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλιο του 1940.] ς κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο περιβάλλων χώρος της πισίνας αλλά και οι γύρω δρόμοι πλημμύρισαν από δεκάδες μέλη αθλητικών συλλόγων αλλά και από πλήθος απλών πολιτών που έσπευσαν να θαυμάσουν από κοντά τις υπερσύγχρονες για τη δεκαετία του ’40 εγκαταστάσεις.


Τα ένδοξα χρόνια, τα ρεκόρ και οι αγώνες που έγραψαν ιστορία

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής κι ενώ οι κάτοικοι της Αθήνας λιμοκτονούσαν, ο χώρος πέρασε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών και οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί τον καθιέρωσαν ως τόπο συνάντησης, είτε για να περάσουν τις ελεύθερες ώρες τους είτε για να αθληθούν στα νερά της πισίνας.

Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο του Ζαππείου αποτέλεσε πόλο έλξης για τους φίλους του υγρού στίβου, ενώ ήταν αυτό που φιλοξένησε και το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα κολύμβησης, με πρωταθλητή τον Αθλητικό Ομιλο Παλαιού Φαλήρου. Παράλληλα στις δεκαετίες που ακολούθησαν το γνωστό και ως Εθνικό Κολυμβητήριο υπήρξε το μοναδικό στην Ελλάδα και συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη όλων των αθλημάτων του υγρού στίβου.

Εκτός από κολυμβητικούς αγώνες και προπονήσεις αθλητών η πισίνα αποτέλεσε και ιδανικό καταφύγιο δροσιάς για χιλιάδες Αθηναίους που όταν ένιωθαν τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει σε επικίνδυνα επίπεδα, έτρεχαν για να λυτρωθούν στα παγωμένα νερά της. Χαρακτηριστικό είναι το σχετικό ρεπορτάζ της ελληνικής τηλεόρασης, που προβλήθηκε τον Αύγουστο του 1952, κατά τη διάρκεια του μεγάλου καύσωνα που είχε πλήξει την Αττική. Γυρισμένο σε ασπρόμαυρο φιλμ από τη Φίνος, το ρεπορτάζ ήταν γεμάτο από άκρως καλοκαιρινά πλάνα με πρωταγωνιστές δεκάδες νέους και νέες της εποχής, που έκαναν περίτεχνες βουτιές από τους βατήρες και έπαιζαν μέσα στα νερά της πισίνας. Την ίδια στιγμή [Απονομή πρωταθλητών στους 38ους Πανελλήνιους Κολυμβητικούς Αγώνες που έγιναν στο Ζάππειο το 1969.] ο εκφωνητής ανέφερε χαρακτηριστικά: «Το Ολυμπιακό Κολυμβητήριον των Αθηνών, που βρίσκεται πάντοτε εις την διάθεσιν της ελληνικής νεολαίας, προσήλκυσε πολλούς φίλους των θαλασσινών σπορ, λόγω του εξαιρετικού καύσωνος. Χαρακτηριστικές καταδύσεις κολυμβητών και κολυμβητριών στην πισίνα, η οποία συγκεντρώνει πολλούς φιλάθλους αμφοτέρων των φύλων. Γραφικοτάτη είναι η ομαδική εξόρμησις ενός πλήθους νεαρών κολυμβητών, οι οποίοι κάνουν αλλεπάλληλες βουτιές. Η απόλαυσις των νεαρών Αθηναίων μέσα εις το Ολυμπιακό Κολυμβητήριον συμπληρώνεται με διαφόρους αθλοπαιδιάς».

Στα χρόνια που ακολούθησαν η περίφημη πισίνα του Ζαππείου όχι μόνο δεν έχασε την αίγλη της, αλλά αναδείχθηκε ως το κολυμβητήριο των μεγάλων ρεκόρ και των ιστορικών «μαχών» μεταξύ κορυφαίων συλλόγων, όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ο Εθνικός. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και του ’70 τα ντέρμπι στα πρωταθλήματα πόλο ανάμεσα στις ομάδες του Ολυμπιακού και του Εθνικού, παρουσία χιλιάδων φιλάθλων που αναζητούσαν εισιτήρια ακόμη και στη μαύρη αγορά της Ομόνοιας, άφησαν ιστορία και χαρακτηρίστηκαν ανεπανάληπτα, όπως άλλωστε και τα ρεκόρ των μεγάλων μορφών της ελληνικής κολύμβησης, μεταξύ των οποίων η Ελένη Αυλωνίτη, η Βίκυ Πρωτόπαππα, η Σοφία Δάρρα, ο Μανώλης Κανδρής και ο Χαράλαμπος Παπανικολάου.

Σήμερα, έπειτα από εβδομήντα δύο χρόνια συνεχούς λειτουργίας, με μερικά μόνο «διαλλείματα» για έργα ανακατασκευής και εκσυγχρονισμού, η ιστορική πισίνα του Ζαππείου βρίσκεται αντιμέτωπη με το λουκέτο. Το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο των αξεπέραστων ρεκόρ, των θρυλικών ντέρμπι και των χιλιάδων αθλητών που κολύμπησαν στα νερά του ετοιμάζεται να κλείσει τις πύλες του, ελέω οικονομικής κρίσης. Στην εποχή του μνημονίου και της λιτότητας το πρώτο κολυμβητήριο της Ελλάδας μοιάζει να αναζητεί απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας προκειμένου να μη βυθιστεί παρασύροντας μαζί του μνήμες, εικόνες, αλλά και όνειρα χιλιάδων νεαρών αθλητών.