Από την ψευδοεπαναστατική μέθη στην πραγματική ζωή
Στην πολιτική κανείς δεν μπορεί να αποφύγει το πραγματικό. Όσο ωραίες και αν είναι οι διακηρύξεις, συγκινητικές ή και συναρπαστικές, εκεί μπροστά μας αμείλικτη η πραγματικότητα μας καλεί όλους. Έξω....
από το καταφύγιο της ιδεοληπτικής ασφάλειας, στο πεδίο της μάχης με το πραγματικό κρίνονται και θα κριθούν όλα. Κανείς μεταμφιεσμένος. Κανείς μη αυθεντικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί το τριήμερο την Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη. Από ό,τι έχω αντιληφθεί επιχειρεί να διαμορφώσει μια πιο προσγειωμένη, πιο κοντινή στην πραγματικότητα πολιτική στρατηγική ανάπτυξης και δράσης. Την ίδια στιγμή, από ό,τι ακούω και από ό,τι διαβάζω, επιδιώκει να διατηρήσει την επαναστατικότητα με την οποία αυτοπροσδιορίζεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βελτίωσε την εκλογική του θέση εντυπωσιακά, από το 5% στο 16% και στο 27%, ως δύναμη ανατροπής. Ή, με άλλα λόγια, ως υπόσχεση ανατροπής.
Αν ρίξουμε μια κριτική ματιά, όπως οφείλουμε, στο φαινόμενο, θα συμπεράνουμε εύκολα, ότι η υπόσχεση αυτή ήταν στην ουσία μια υπόσχεση παλινόρθωσης του παλαιού. Η κατανόηση του ΣΥΡΙΖΑ περνάει μέσα από το δρόμο της σχέσης του με το κράτος. Όλα θα γίνουν με το κράτος και δια του κράτους. Με το κράτος κυρίαρχο και ισχυρό ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρει την κατάσταση στην προ κρίσης παλαιά και σταθερή ισορροπία.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη οπισθοδρόμησης, διακηρύσσει την επιστροφή στην ασφάλεια του παρελθόντος.
Δυστυχώς – ευτυχώς λέω εγώ – υπάρχει η πραγματικότητα, οι πραγματικοί άνθρωποι και οι πραγματικές ανάγκες. Όπως αυτές βιώνονται από τον σημερινό άνθρωπο, στις σημερινές συνθήκες της Ελλάδας του 2012, και όχι όπως αυτές τις πλάθει με μυθικό και ιδεολογικό τρόπο η θεωρία.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και συγκλονιστική ελκυστικότητα ο αναβρασμός στο μέτωπο της πολιτικής και των ιδεών. Εξάλλου, οι ιδέες κινούν τον κόσμο.
Όπως διαμορφώνεται η συνθήκη της κίνησης στον ΣΥΡΙΖΑ – η αμηχανία, η αναζήτηση, η νέα συγκρότηση – πολύ δύσκολα θα οδηγήσει σε μια δυναμική διακυβέρνησης πειστική για τους ανθρώπους.
Η κίνηση, που ίσως φέρει την ανατροπή, η κίνηση που ήδη εκδηλώνεται ορμητικά στις συνειδήσεις μέσα στην κρίση, δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, αν εξαντλείται στην ψευδοεπαναστατική μέθη.
www.lefteriskousoulis.gr
από το καταφύγιο της ιδεοληπτικής ασφάλειας, στο πεδίο της μάχης με το πραγματικό κρίνονται και θα κριθούν όλα. Κανείς μεταμφιεσμένος. Κανείς μη αυθεντικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί το τριήμερο την Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη. Από ό,τι έχω αντιληφθεί επιχειρεί να διαμορφώσει μια πιο προσγειωμένη, πιο κοντινή στην πραγματικότητα πολιτική στρατηγική ανάπτυξης και δράσης. Την ίδια στιγμή, από ό,τι ακούω και από ό,τι διαβάζω, επιδιώκει να διατηρήσει την επαναστατικότητα με την οποία αυτοπροσδιορίζεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βελτίωσε την εκλογική του θέση εντυπωσιακά, από το 5% στο 16% και στο 27%, ως δύναμη ανατροπής. Ή, με άλλα λόγια, ως υπόσχεση ανατροπής.
Αν ρίξουμε μια κριτική ματιά, όπως οφείλουμε, στο φαινόμενο, θα συμπεράνουμε εύκολα, ότι η υπόσχεση αυτή ήταν στην ουσία μια υπόσχεση παλινόρθωσης του παλαιού. Η κατανόηση του ΣΥΡΙΖΑ περνάει μέσα από το δρόμο της σχέσης του με το κράτος. Όλα θα γίνουν με το κράτος και δια του κράτους. Με το κράτος κυρίαρχο και ισχυρό ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρει την κατάσταση στην προ κρίσης παλαιά και σταθερή ισορροπία.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη οπισθοδρόμησης, διακηρύσσει την επιστροφή στην ασφάλεια του παρελθόντος.
Δυστυχώς – ευτυχώς λέω εγώ – υπάρχει η πραγματικότητα, οι πραγματικοί άνθρωποι και οι πραγματικές ανάγκες. Όπως αυτές βιώνονται από τον σημερινό άνθρωπο, στις σημερινές συνθήκες της Ελλάδας του 2012, και όχι όπως αυτές τις πλάθει με μυθικό και ιδεολογικό τρόπο η θεωρία.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και συγκλονιστική ελκυστικότητα ο αναβρασμός στο μέτωπο της πολιτικής και των ιδεών. Εξάλλου, οι ιδέες κινούν τον κόσμο.
Όπως διαμορφώνεται η συνθήκη της κίνησης στον ΣΥΡΙΖΑ – η αμηχανία, η αναζήτηση, η νέα συγκρότηση – πολύ δύσκολα θα οδηγήσει σε μια δυναμική διακυβέρνησης πειστική για τους ανθρώπους.
Η κίνηση, που ίσως φέρει την ανατροπή, η κίνηση που ήδη εκδηλώνεται ορμητικά στις συνειδήσεις μέσα στην κρίση, δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, αν εξαντλείται στην ψευδοεπαναστατική μέθη.
www.lefteriskousoulis.gr