Ρούλες...

"Άν την είχαν πάρει με τις κλωτσιές όταν πρωτοξεκίνησε εκπομπή στην ΕΡΤ"...

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που σε ξερνάει η πίσσα του δρόμου και δεν μπορείς να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη. Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς ξεκάθαρα, είναι πως οι τηγανητές πατάτες με αυγά που σου φτιάχνει η μάνα σου, αποτελούν αξία. Από κει και πέρα, πίσσα.

Κάθεσαι και χαζεύεις τη Ρούλα Κορομηλά στην τηλεόραση, αναιδέστατη και ηλίθια, χωρίς να σκέφτεσαι ότι αν την είχαν πάρει με τις κλωτσιές όταν πρωτοξεκίνησε εκπομπή στην ΕΡΤ, θα ζούσες σε μια χώρα με... πολιτισμένους ανθρώπους.

Μια φίλη χορεύτρια έκανε κάποτε guest εμφάνιση στο "Μπράβο Ρούλα είσαι απαίσια" πλαισιώνοντας έναν διάσημο τραγουδιστή. Περιμένοντας να έρθει η σειρά τους για γύρισμα, ξάπλωσε στο καμαρίνι του, σε έναν καναπέ.

Δίπλα της ο τραγουδιστής με τον μάνατζερ του, μιλούσαν για την εμφάνιση του πρώτου, ώσπου ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η Ρούλα. Βλέποντας τη φίλη μου στον καναπέ ρωτάει: "Ποια είναι αυτή η κουράδα;"

Έτσι σαν κουράδα είδε και έναν άλλο φίλο, τραγουδιστή επίσης, που τον κάλεσε στο σώου της που θα μεταδιδόταν ζωντανά από τη Σύρο. Ο φίλος αρνήθηκε ευγενικά γιατί εμφανιζόταν σε κάποιο κλαμπ, και δεν γινόταν να αφήσει ξεκρέμαστο το μαγαζί για να πάει να ξεφτιλιστεί στη Ρούλα.

Του έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας: "Από αυτή τη στιγμή είσαι κατεστραμμένος, δεν θα ξαναβγείς ποτέ στην τηλεόραση ".

Και έτσι έγινε.
Τον έφαγε η μαύρη πίσσα.

Αυτή όμως, παρότι πέρασαν αρκετά χρόνια από εκείνο το τηλεφώνημα, βγαίνει ακόμα στην τηλεόραση. Πόσο πρέπει να σε ξεράσει η πίσσα του δρόμου σαν άνθρωπο, σαν θεατή, σαν παράγοντα ψυχαγωγίας, σαν κανάλι, σαν μηχανάκι της AGB, ώστε να αποφασίσεις να εξαφανίσεις από μπροστά σου αυτή τη Ρούλα; -

Πολύ. Πρέπει να γυρίσει ο δρόμος ανάποδα για να αλλάξει μυαλά ο κουράδας- μιλώντας πάντα κατά το σκεπτικό της Ρούλας.

Να νιώσει τα καλώδια του ΟΤΕ να του μπαίνουν στον πισινό, τους υπονόμους να κυλάνε στη μούρη του, τα ποντίκια να τρέχουν στην πλάτη του, και αν αλλάξει.

Γιατί ο κουράδας- πάντα κατά τη Ρούλα- αλλάζει μόνο ονόματα: Κώστας, Μαρία, Νίκος, Τάκης. Όλα τα υπόλοιπα γι αυτόν είναι Ρούλα.

Ρούλα η αντίληψη του για τον κόσμο, τον συνάνθρωπο, την πολιτική, τον έρωτα, τη διασκέδαση, την τέχνη, τον πολιτισμό.


Ρούλες πολλές, όλες αναιδείς και ηλίθιες, με διαφορετικό χτένισμα και ρούχο σε κάθε περίπτωση. Αλλά Ρούλες.

Ρούλες στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, ειδικά σε αυτό, που αντικατέστησε για πολλούς την τηλεόραση.

Ρούλες αγάμητες, ανέραστες, ανοργασμικές, κουράδες -κατά το σκεπτικό της Ρούλας πάντα.

Ρούλες και Ρούλες, με το μυαλό κότσο και τα μάτια φυλακή, πίσω από τεράστιες βλεφαρίδες.

Πάντα Ρούλες, κολλημένες στα παλιά, στα σίγουρα, στα ανέξοδα φαιά, στις κουράδες-κατά τη Ρούλα πάντα.

Μια χώρα στα χέρια μιας Ρούλας.
Από κει και πέρα, πίσσα.
Γιατί σ΄αυτή τη χώρα τις κλωτσιές, τις ρίχνουν οι απολίτιστοι.

Γι αυτό λέω.
Μόνη αξία, το φαΐ της μάνας μου.
Από itsaousa